Φιλοσοζήν

Το «ευχαριστώ» ίσως και να είναι η πιο υποτιμημένη και λιγότερο ειπωμένη λέξη του καιρού μας, παρόλο που ενδείκνυται στις περισσότερες περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Στην πραγματικότητα, δύσκολα την λέμε, είτε μεταξύ αγνώστων, είτε μεταξύ μελών της ίδια οικογένειας, φίλων ή συναδέλφων. Θαρρείς πως μας είναι λιγότερο «οδυνηρό» να σκάσουμε ένα υποτυπώδες χαμόγελο ή να πούμε κάποια άλλη, ίσως πιο κοινότυπη, λέξη από το να προφέρουμε τα εννέα αυτά γράμματα που συνθέτουν ένα τόσο βαθύ και ουσιαστικό συναίσθημα. Εδώ και καιρό προσπαθώ να λέω «ευχαριστώ» όσο το δυνατόν συχνότερα. Ευχαριστώ με ουσία. Σα να θέλω να βοηθήσω και τους άλλους να το κάνουν, δείχνοντάς τους πως η προφορά της λέξης, εκτός από το ότι είναι εύκολη, μπορεί να δράσει και ενθαρρυντικά για όσους δύσκολα την λένε. Από το κράτημα της πόρτας του ασανσέρ στο σούπερ μάρκετ έως την παραχώρηση προτεραιότητας σε κάποια διάβαση πεζών, προσπαθώ να την προφέρω προς πείσμα των καιρών και των σιωπηλών ανθρώπων.

Άραγε, η αναζήτηση της ευτυχίας μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική; Ήταν πάντα η κατάκτησή της ένας από τους βασικούς στόχους της ζωής; Θα έπρεπε να είναι; Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ  (Pascal Bruckner), γάλλος συγγραφέας των βιβλίων "Η αέναη ευφορία – Δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας" και "Le Paradoxe amoureux", και ένας από τους αποκαλούμενους " nouveaux philosophes ", έχει αναφερθεί αναλυτικά στην μεταβαλλόμενη, ανά τους αιώνες, προσέγγιση της ευτυχίας από τον άνθρωπο και για το πώς σήμερα, κατά την άποψή του, η προσέγγιση αυτή έχει διαστρεβλωθεί με αποτέλεσμα η ευτυχία να θεωρείται “καθήκον”. Ολόκληρες βιομηχανίες ευτυχίας έχουν στηθεί: από την θεραπευτική αγωγή έως την πλαστική χειρουργική. Το παράδοξο της δυστυχίας είναι ότι η σύγχρονη αναζήτηση της ευτυχίας είναι αυτοκαταστροφική δεδομένου ότι οδηγεί σε μια περιττή βίωση πλήξης και μιζέριας. Τι σημαίνει, όμως, ο όρος "ευτυχία" για τον Πασκάλ Μπρυκνέρ; Ο ίδιος ορίζει την ευτυχία ως μια στιγμή