Φιλοσοζήν

Θυμηθείτε τα δυσκολότερα διλήμματα που έχουν παρουσιαστεί στην ζωή σας και τις επιλογές που τελικά κάνατε. Το πιο πιθανόν είναι ότι οι δυσκολότερες επιλογές που κληθήκατε να πάρετε αφορούσαν άκρως σοβαρά θέματα, με ειδικό βάρος για εσάς, τις οικογένειές σας ή, ακόμη, και την κοινωνία στην οποία ζείτε και, ενδεχομένως, να αποτελούσαν ορόσημο για την παρούσα ή και την μελλοντική σας ζωή.  Οι δυσκολότερες αποφάσεις μας προκαλούν άγχος, φόβο, ενώ μπορεί να έχουν και επιπτώσεις στο σώμα μας και στις συνήθειές μας.  Η φιλόσοφος Ruth Chang   υποστηρίζει πως έχουμε την λάθος αντίληψη για αυτές τις "δύσκολες επιλογές" και μας δίνει μια νέα οπτική επί του θέματος, σύμφωνα με την οποία οι δύσκολες επιλογές δεν πρέπει να θεωρούνται κατάρα, αλλά θεόσταλτες ευκαιρίες για να αναδείξουμε τον εαυτό εκείνο που πραγματικά είμαστε.   Σκεφτείτε μια δύσκολη επιλογή που θα πρέπει να κάνετε στο κοντινό μέλλον. Μπορεί να αφορά στην επιλογή μεταξύ δύο επαγγελματικών καριέρων - καλλιτέχνης ή

Το τέλος των καλοκαιρινών διακοπών μας βρίσκει, συνήθως, να αποχαιρετάμε και αγαπημένα πρόσωπα με τα οποία σμίγουμε για λίγο, ώστε να μοιραστούμε λίγο παραπάνω χρόνο από αυτόν που μοιραζόμαστε υπό καθημερινές συνθήκες στις πόλεις μας κατά την διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου.  Τέτοιες περιόδους, συνειδητοποιούμε, ίσως, και το πόσο ουσιαστικά μας λείπουν τον υπόλοιπο καιρό. Τυγχάνει, επίσης, να συνειδητοποιούμε περισσότερα πράγματα για τις μεταξύ μας σχέσεις υπό συνθήκες χαλάρωσης και γαλήνης.   Ο αποχωρισμός; Συχνά βαρύς.  Κι αν κάτι ήθελα να κρατήσω από τον αποχαιρετισμό μου με τα αγαπημένα μου πρόσωπα φέτος το καλοκαίρι, ήταν η τελευταία του καλοκαιριού η αγκαλιά. Η βαθιά, η αληθινή, η στο "εδώ και τώρα"! Κι αν κάτι πρέπει να "διδαχθώ", είναι να εκτιμώ περισσότερο και ουσιαστικότερα, την παρουσία αυτών των αγαπημένων ανθρώπων που έχω συντροφιά στην καθημερινότητά μου. Η Virginia Satir , η αποκαλούμενη και ως "μητέρα της οικογενειακής θεραπείας",

Ο Wayne Dyer , Αμερικανός συγγραφέας, ομιλητής καθηγητής αυτοβελτίωσης, απεβίωσε στις 29 Αυγούστου 2015. Πρόσφατα διάβασα την παρακάτω ιστορία, την οποία μετέφρασα και σας την μεταφέρω παρακάτω, καθώς μας υπενθυμίζει πως, στην ζωή μας, εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τα συναισθήματα που ορίζουν τόσο εμάς όσο και τις συμπεριφορές μας προς τους άλλους:  Σε μια από τις ομιλίες μου αποφάσισα να πάρω μαζί μου στην σκηνή και ένα πορτοκάλι. Ξεκίνησα να συζητώ με έναν έξυπνο νεαρό, δώδεκα χρονών περίπου, που καθόταν στην μπροστινή σειρά του κοινού. - Εάν έστυβα αυτό το πορτοκάλι όσο πιο δυνατά μπορούσα, τι θα έβγαινε από μέσα; τον ρώτησα.   Με κοίταξε σαν να με θεωρούσε ολίγον τρελό και μου απάντησε:  - Χυμός φυσικά. - Νομίζεις πως θα μπορούσε να βγει από μέσα του χυμός μήλου; - Όχι, είπε γελώντας.  - Χυμός γκρέιπφρουτ; - Όχι - Τι θα βγει από μέσα; - Χυμός από πορτοκάλι βέβαια! - Γιατί; Γιατί όταν στύβουμε ένα πορτοκάλι βγαίνει χυμός από πορτοκάλι; Ίσως και να εξοργίστηκε