Φιλοσοζήν

Αν το μυστήριο του έρωτα είναι τόσο δυσνόητο και η όποια προσπάθειά μας να το κατανοήσουμε ελοχεύει συναισθηματικό ρίσκο, γιατί βουτάμε στον βυθό του τόσο τυφλά και αδέξια, μα συνάμα γεμάτοι από ελπίδα; Γιατί ενώ το ρίσκο είναι συχνά μεγάλο και το αποτέλεσμα αβέβαιο, ερωτευόμαστε;    Μήπως γιατί ο έρωτας δίνει νόημα στην ζωή μας; Μήπως γιατί αποτελεί διέξοδο από την μοναξιά, τον πόνο ή την δυστυχία μας; Ή μήπως γιατί αποτελεί τον Δούρειο Ίππο των σεξουαλικών μας επιθυμιών ή, πολύ απλά, μια βιολογική τάση για την αναπαραγωγή του είδους μας; Όποιο κι αν είναι το μυστήριο του έρωτα, ούτε η επιστήμη αλλά ούτε και η ψυχολογία έχουν καταφέρει να το διαλευκάνουν. Οι φιλόσοφοι; Η φιλόσοφος  Skye Cleary , στο βιβλίο της "Existentialism and Romantic Love" (Υπαρξισμός και ρομαντική αγάπη) διερευνά τον τρόπο με τον οποίο σημαντικοί φιλόσοφοι, από τον Βούδα και τον Πλάτωνα έως τον Μπέρτραντ Ράσελ και την Σιμόν ντε Μποβουάρ , διαμόρφωσαν την ιδέα της ρομαντικής αγάπης, το

Σύμφωνα με τον μύθο, οι Δελφοί ονομάστηκαν και "ομφαλός της γης" καθώς εκεί συναντήθηκαν δύο αετοί σταλμένοι από τον θεό Δία αρχικά με αντίθετες πορείες (ο ένας προς την Ανατολή και ο άλλος προς την Δύση) και με μοναδική αποστολή να αναζητήσουν το κέντρο του σύμπαντος. Στο σημείο της συνάντησής τους χτίστηκε και το Μαντείο των Δελφών , τόπος αφιερωμένος στον θεό Απόλλωνα , τον ολύμπιο θεό του Φωτός και της Μουσικής. Πέρα από τις εξάμετρες χρησμοδοτήσεις του για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, από τα τέλη του  9 ου π.Χ. αιώνα (οπότε και εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις της λατρείας του Απόλλωνα στους Δελφούς) έως τον 4 ο μ.Χ. αιώνα (οπότε και δόθηκε ο τελευταίος συμβολικός ψευδοχρησμός στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Ιουλιανό ), το Μαντείο των Δελφών έπαιξε επίσης και έναν άκρως διανοητικά σημαντικό ρόλο στην ηθική εκπαίδευση  και καθοδήγηση των αρχαίων Ελλήνων πολιτών δίνοντας ηθικά παραγγέλματα και προτροπές συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της κα

Το «ευχαριστώ» ίσως και να είναι η πιο υποτιμημένη και λιγότερο ειπωμένη λέξη του καιρού μας, παρόλο που ενδείκνυται στις περισσότερες περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Στην πραγματικότητα, δύσκολα την λέμε, είτε μεταξύ αγνώστων, είτε μεταξύ μελών της ίδια οικογένειας, φίλων ή συναδέλφων. Θαρρείς πως μας είναι λιγότερο «οδυνηρό» να σκάσουμε ένα υποτυπώδες χαμόγελο ή να πούμε κάποια άλλη, ίσως πιο κοινότυπη, λέξη από το να προφέρουμε τα εννέα αυτά γράμματα που συνθέτουν ένα τόσο βαθύ και ουσιαστικό συναίσθημα. Εδώ και καιρό προσπαθώ να λέω «ευχαριστώ» όσο το δυνατόν συχνότερα. Ευχαριστώ με ουσία. Σα να θέλω να βοηθήσω και τους άλλους να το κάνουν, δείχνοντάς τους πως η προφορά της λέξης, εκτός από το ότι είναι εύκολη, μπορεί να δράσει και ενθαρρυντικά για όσους δύσκολα την λένε. Από το κράτημα της πόρτας του ασανσέρ στο σούπερ μάρκετ έως την παραχώρηση προτεραιότητας σε κάποια διάβαση πεζών, προσπαθώ να την προφέρω προς πείσμα των καιρών και των σιωπηλών ανθρώπων.

Άραγε, η αναζήτηση της ευτυχίας μπορεί να είναι αυτοκαταστροφική; Ήταν πάντα η κατάκτησή της ένας από τους βασικούς στόχους της ζωής; Θα έπρεπε να είναι; Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ  (Pascal Bruckner), γάλλος συγγραφέας των βιβλίων "Η αέναη ευφορία – Δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας" και "Le Paradoxe amoureux", και ένας από τους αποκαλούμενους " nouveaux philosophes ", έχει αναφερθεί αναλυτικά στην μεταβαλλόμενη, ανά τους αιώνες, προσέγγιση της ευτυχίας από τον άνθρωπο και για το πώς σήμερα, κατά την άποψή του, η προσέγγιση αυτή έχει διαστρεβλωθεί με αποτέλεσμα η ευτυχία να θεωρείται “καθήκον”. Ολόκληρες βιομηχανίες ευτυχίας έχουν στηθεί: από την θεραπευτική αγωγή έως την πλαστική χειρουργική. Το παράδοξο της δυστυχίας είναι ότι η σύγχρονη αναζήτηση της ευτυχίας είναι αυτοκαταστροφική δεδομένου ότι οδηγεί σε μια περιττή βίωση πλήξης και μιζέριας. Τι σημαίνει, όμως, ο όρος "ευτυχία" για τον Πασκάλ Μπρυκνέρ; Ο ίδιος ορίζει την ευτυχία ως μια στιγμή